 |
|
|
 |
 |
 |
 |
Τύπος: Μονόχωρος καμαροσκέπαστος
Χρονολογία: βυζαντινή φάση 12ου-13ου αι.
Περιγραφή:
Ο ναός βρίσκεται πενήντα περίπου μέτρα πριν τη διασταύρωση που οδηγεί στο ναό της Μεταμόρφωσης. Πρόκειται για έναν άγνωστο στη βιβλιογραφία ναό, του οποίου το ανατολικό τμήμα ανήκει στους βυζαντινούς χρόνους.
Στα 1917, κατά την επιδημία της γρίπης, χρησίμευε σαν νεκροταφείο του Κορωπιού. Μέχρι το 1958 ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Θεόδωρο.
Πρόκειται για έναν μικρό, μονόχωρο ναό με τρίπλευρη κόγχη Ιερού που διασώζει σίγουρα τρεις φάσεις. Η αρχαιότερη, ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους, και βάσει ορισμένων αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών (τοιχοποιία, παράθυρο στην κόγχη του Ιερού), στα τέλη του 12ου με αρχές του 13ου αιώνα. Σ' αυτή τη φάση ανήκει η κόγχη του Ιερού και τα λείψανα του παλαιού ανατολικού τοίχου που σήμερα είναι εντοιχισμένα στον αντίστοιχο σημερινό.
Στη δεύτερη, πολύ νεώτερη φάση (18ο-19ο αιώνα), ανήκει ο σημερινός ναός στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ στην τρίτη φάση ανήκουν οι τελευταίες επισκευές, το τέμπλο, το δάπεδο και τα νεώτερα επιχρίσματα.
Η μόνη τοιχογραφία που σώζεται, αυτή της Παναγίας ανάμεσα σε αγγέλους στην κόγχη του Ιερού, είναι καλής μεταβυζαντινής τέχνης. Εντύπωση προκαλούν τα διάσπαρτα μέλη (spolia) γύρω από το ναό.
Σε μικρή απόσταση από τη δυτική πλευρά του ναού είναι τοποθετημένοι δύο κιονίσκοι από λευκό μάρμαρο, πιθανότατα παλαιοχριστιανικών χρόνων.
Μαμαλούκος Στ., Άγιος Μόδεστος (Άγιος Θεόδωρος) στο Κορωπί, Εκκλησίες μετά την Άλωση, τόμος ΙΙ, Αθήνα 1982, σ. 223-230.