Η πιο γνωστή από τις βυζαντινές εκκλησίες της Αθήνας βρίσκεται στην οδόν Ερμού, χρονολογείται στον 11ο αιώνα και ανήκει στους σύνθετους τετρακιόνιους σταυροειδείς εγγεγραμμένους ναούς. Ο εξωνάρθηκας, απλωμένος σε όλο το μήκος της δυτικής πλευράς του ναού, προστέθηκε στο τρίτο τέταρτο του 11ου αιώνα. Στα βόρεια του ναού έχει προσαρτηθεί παρεκκλήσιο, αφιερωμένο στην Αγία Βαρβάρα και χρονολογείται στην όψιμη τουρκοκρατία. Η ονομασία μπορεί να προέρχεται από τον καπνικό φόρο, έτσι ίσως να σχετίζεται με τον κτήτορα, δηλαδή τον εισπράκτορα του φόρου αυτού, τον καπνικάριο. Ενδέχεται όμως να σχετίζεται και με το πολύτιμο ύφασμα καμουχά. Οι τοιχογραφίες του ναού που έχουν σωθεί, ανήκουν στη νεώτερη εποχή και έχουν ιστορηθεί από τον Φώτη Κόντογλου και τους μαθητές του, σχολή που κυρίως αντλεί από τη βυζαντινή παράδοση.
Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. ΟΔΥΣΣΕΑΣ